Deniz Özçelik

-Birinci Yarıyıl- Birinci yarıyıl, kendimden beklemediğim bir şekilde bir sürü hayal kırıklıklarıyla, trajikomikliklerle ve bunun gibi birçok şeyle doluydu. Derslerim için konuşmak gerekirse, ben sanardım ki derslerime çalışırım, güzelce sınavlarıma girer sonrasında da iyi beklentilerle çıkar, onları da karneme yansıtır, dönem bitince de belgemle karnemi alırım sanıyordum. Böylece ömrümde bir kere yaşayacağım koca lise hayatımın ilk dönemini arkamda bırakmış olur, sonrasında da üç buçuk sene daha liseye gideceğim diye düşünüp gözümü korkutup stresin en büyüğünü evime giden yol boyunca yaşarım diye tahmin ediyordum. Çünkü her zaman böyleydi, her şey böyleydi, ben hep böyleydim, böyle de sürer sanıyordum yani daha doğrusu sürdüreceğimi sanıyordum. Okula başladığım ilk günkü darbeden beri sayacın başladığını biliyordum ve gelin görün ki bu karne gününde bile artık bir elimin parmaklarını geçen darbelerden bir tane daha yemiş oldum. E, niye kendini buna hazırlamadın, diye soracaksanız ben ...

-Sınavlar ve Okulum- Sınavlar bana açıkçası iki ucu boklu değnek gibi geliyor. Yapsan ayrı bir dert yapmasan ayrı bir dert gibi. Öğrenciler sınav haftasında üçe ayrılır: sınava çalışmaya son gece hatta son derse bırakanlar, sınav haftasından önce düzenli çalışanlar ve olacak sınavlara hiç çalışmayıp önem vermeyenler hatta sınavlardan bile haberdar olmayan öğrenciler diye. Sınav haftası gelip çattığında öğrencinin stres, kaygı, korku ve her şeyi ihtimale bırakma isteği ile dolu bir haftası da başlamış oluyor. Günler onun için su gibi akıp gidiyor ve nasıl geçip gittiğini bile anlamıyor, sınav haftasından önce ve sınav haftasında da gecelerce ders çalışıp kendini paralıyor, bazen ise sınavdan önceki derslerde öğretmenine fark ettirmeden gizlice sınava çalışıyor, sınavlara sadece “geçmek, sınıfta kalmamak” maksadıyla bakıyor haliyle işin sonucunda da hiçbir şey öğrenemeyen, bu işten kendisi için bir verim sağlayamayan, sadece zamanının büyük bir kısmını boşa harcamış bir öğrenci haline g...