Devrim

-Devrim-

Bu denemeyi okurken her satırında aklıma gelen tek bir ülke vardı, bence sizde ne olduğunu biliyorsunuz, düşünebiliyorsunuz. Evet, aklıma başka bir ülke gelebilirdi fakat coğrafyam berbattır ve böyle pek fena ülke de bilmem. Evvela çok daha kötüsü vardır, fakat onları da (o ülkeleri de) küçük görüyor, -birde bunun tam tersi hali de var- üstekileri de yukarı da olduğu için eleştiriye tabi tutuyoruz. Şimdi sorsam kaç kişi bilir ki kendisini A’dan Z’ye eleştirmesini? Elbette kimse bilmez, bu da zaten dediklerimle aynı düşünce de ve mantıkta yatar yani insan kendi ülkesine toz konduramadığı gibi, başkalarını toz yumağı yapmayı da iyi bilir.

Montaigne’nin de dediği gibi birtakım yeni devrimler, değişiklikler, yenilikler bir devleti hiçbir şey kadar rahatsız edemez. Çünkü bir millet -bana göre- gözünü açtığında hala böyle geri kafalı olmak ister mi, istememeli. O yüzden inkılap, yenilik ister. Devlet de hali hazırda olan rahatını bozmak istemediği için, duymazdan gelir milletin istediklerini. Oysaki bir devleti ayakta tutan da milletidir herkesin bildiği gibi. Onca insanı yeniden bir kalıba dökmek zaten zordur ama bundan kaçmak daha zordur, çünkü millet ne de olsa kendisine yapılanları üstünden asırlar geçse de unutmaz, gün gelir, gün yüzüne de çıkarır. Montaigne’nin de dediği gibi “(..) bu kadar büyük bir yapının temellerini değiştirmeye kalkmak, düzeltecek yerde silip süpürmek, ufak tefek kusurları toptan bir kargaşalıkla düzeltmek, hastalıkları ölümle iyi etmek, “Devleti değiştirmekten çok yıkmak isteyen” kimselerin işidir.”

Evet bunlar kolay işler değil, aksine bir ülkeyi baştan yaratmak kadar zor olabilir. Fakat bu toprak parçalarını yönetenlerin bir yerden başlaması gerekir. Yoksa milletlerin sonu hazin, dökecekleri yaş da çok olur.

Montaigne/Denemeler: Devrim – Sayfa Numarası: 36

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Atiye

-Atiye- Tarihlerden 24 Nisan 2017, çocuk bayramından bir gün ve doğum günümden ise iki hafta sonra yaşayacağım, kelimelerle tarif edilemez olan o boşluğu, o günün öğlen saatlerinde yaşamıştım. Üstünden yaklaşık sekiz sene geçecek olsa bile hatırladıkça yine önce boğazım düğümlenir sonra gözlerim acı acı sızlamaya başlar, sonunda ise ve dayanamazlar yan yana olan iki çeşme gibi akıp giderler. Yüzüm göğsümdeki o boşluğu, o acıyı kaldıramaz gibi buruşurdu. Şu an da olduğu gibi. Henüz yedi yaşıma daha yeni yeni basmıştım, mutluydum fakat ailemi ve beni rahat bırakmayan bir huzursuzluk vardı içimizde, hissediyorduk bir şeyleri fakat ne müdahale edebiliyorduk ne anlamdırabiliyorduk ne de bir ad koyabiliyorduk. Yine de onu bir kenara bırakıyor, yaşamaya bir aksilik çıkarmamaya dikkat ederek, sessizce devam etmeye çalışıyorduk. 8 Nisan 2017, doğum günümde o yanımda olamasa dahi, yanımdaymış gibi hissettirdiği son doğum günümdü, 23 Nisan 2017 yine yanımda olamasa da yanımdaymış gibi hissett...
Devamı

Çocukluğumuz

-Çocukluğumuz- Sezai Karakoç, Türk edebiyatında ‘Diriliş Şairi’ olarak bilinen bir isimdir ve önemli şairlerimizdendir. Şiirlerinde genellikle ele aldığı konular İslam dini ve evrenselliği, insanın varoluşu gibi konulardır. Bugün değerli şairimizin şiirlerinden olan ‘Çocukluğumuz’ adlı şiirinden bahsedeceğim. Şiiri ‘Körfez’ adlı kitabında, 1960 yılında değerli şairimiz henüz 27 yaşındayken yazmıştır. Şiir, kendi çocukluğuna ve İslam’ın önemli ölçüde yeri olduğu eski zamanlara karşı olan özlemini dile getirmektedir. Şiirin başlığına ilk defa göz attığımda, herkesin geçmişte yaşadığı o çocukluğumuzu, o minik bedenlerimizle yaptığımız türlü türlü oyunları, eğlenceleri, bazen katlandığımız zorlukları ve belki, biraz da kendimiz kadar küçük olan göz yaşlarımızdan bahseder sanıyordum. Pek yanıldım mı bilmiyorum fakat şiiri okuduğumda kulağımın anında hatırlayıp işittiği, o heyecan içeren kahkahalı sedalar geldi. Genellikle kış olurdu, köyümüzdeki tek minareli yeşil caminin görevlisi olan Hoc...
Devamı

SANATIN ADI ANADOLU'MUZ

 -SANATIN ADI ANADOLU'MUZ- Gezdiğin bahçeye bir bak. Yollarını kaplamış koyu çimen, biraz da yeşilliği bulaşmış ayaklarına. Kafanı kaldır, aman dikkat et! Çarpmasın sıcak güneş. Bir baktıktan sonra, o çimenlerin arasında boyları uzun, saplarında hala varlıklarını koruyan çiçekleri korur. Ama sanma ki şöyle: yalnız senin gezdiğin bahçede böyle açmaz çiçek, böyle yeşil olmaz çimenler, böyle sıcak olmaz güneş. Ah o bizim diyarımız, bizim bahçemiz, bizim Anadolu'muz. Saklar bir hazine gibi binbir tane baharını. Sen çek, bizi kendi yerine götür, kolumuzdan tut. Ama biz bilmeyiz düz yolda yürümeyi, acır canımız, incir ayaklarımız. Ne de olsa alıştığımız dağların o sert gri kayalarına, o sivriliklerine, ya da sırtında oluşan karların rüzgarına. Sen o eski kokan, belli ki tek başına çürümeye mahsur bırakılmış kırk asırlık mabedin içinde gezersin hızlı hızlı, kubbesine bakarsın ince bir mozaik bulmak için, arar da her karışını, yorulursun biraz. Bizi ise sarıp sarmalar, önünden geçtiğim...
Devamı