Tarihte Dijitalleşme

-Tarihte Dijitalleşme-

Dijitalleşmede gelişen dünyanın hem olumlu hem de olumsuz etkileri gibi birçok şeye etkisi olduğundan dolayı, bunların etkisi tarihe ve tarihi araştırma sürecine de yansımıştır. Bunlar dediğimiz gibi olumlu ve olumsuz olmak üzere ikiye ayrılmaktadır.

Olumlu yanları:

Tarih bilindiği üzere belgelere dayalı bir bilimdir ve bu tür bilgilere ulaşabilmek için bizlerin yardım alması gerekir. Araştırma kolaylığı sağladığı gibi daha hızlı erişmemizi de sağlar ve bunlara ulaşabilmek için dijital kaynaklara ihtiyaç duyulur. Misal dijital arşivler, müzeler ve kütüphaneler olarak örneklendirilebilir. Bu tür bilgilerde böyle sunumlar ve benzeri kaynakların kullanımı konuyu kişilerin daha derinden anlamasına yardımcı olabilir. Aynı şekilde böyle bilgilerin bu tür dijital platformlarda yayımlanması sonucunda bu bilgilere ihtiyaç duyan insanların ona -herhangi bir tarihsel bilgiye- erişmesi çok daha kolaylaşır ve hızlanır. Bu nedenle bilgi alışverişi de yine hızlanmış, kolaylaşmış olur.

Olumsuz yanları:

Her şeyin güzel yanları olduğu gibi kötü yanları da vardır ve şimdi de geldik bilgide ve tarihte dijitalleşmenin kötü yanlarına. Öncelikle bu tür dijitalleşmeler aletlerde -örneğin bilgisayarda- birkaç arıza yapabilir, dijital kayıtların kaybolmasına neden olabilir ve bu tür bilgilere ulaşmakta eşitsizlikler, adaletsizlikler ortaya çıkabilir. İnsanı masabaşı ettiği için de ekranlara bağımlı eder, sağlığını bozabilir. Ayrıca böyle değerli bilgilerin doğruluğu ya da yanlışlığı şüpheli olabilir, hem kamuoyunda hem de bu işi yapanlar arasında güvenilirlik sorunları çıkabilir ve yanlış bilgilerin çoğalması bilgi kirliliğine yol açabilir.

Tarihte dijitalleşmeye verdiğim örneklerin ve bilgilerin doğrultusunda olumlu ve olumsuz yönleri vardır. Bunları yapıp yapmamak, önem verip vermemek ya da yardım alıp almamak tamamıyla sizlere ve sizlerin iradesine, tercihine kalmış şeylerdir.

Kaynakça:

https://evrimagaci.org/blog/dijitallesmenin-tarih-arastirmalari-ve-yazim-sureclerine-olumlu-ve-olumsuz-etkileri-18948?srsltid=AfmBOopnY_D2-UnE5aDrhkfrfyWqg99SosIoEOIz9wDY8VJNnjWx11Og

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Atiye

-Atiye- Tarihlerden 24 Nisan 2017, çocuk bayramından bir gün ve doğum günümden ise iki hafta sonra yaşayacağım, kelimelerle tarif edilemez olan o boşluğu, o günün öğlen saatlerinde yaşamıştım. Üstünden yaklaşık sekiz sene geçecek olsa bile hatırladıkça yine önce boğazım düğümlenir sonra gözlerim acı acı sızlamaya başlar, sonunda ise ve dayanamazlar yan yana olan iki çeşme gibi akıp giderler. Yüzüm göğsümdeki o boşluğu, o acıyı kaldıramaz gibi buruşurdu. Şu an da olduğu gibi. Henüz yedi yaşıma daha yeni yeni basmıştım, mutluydum fakat ailemi ve beni rahat bırakmayan bir huzursuzluk vardı içimizde, hissediyorduk bir şeyleri fakat ne müdahale edebiliyorduk ne anlamdırabiliyorduk ne de bir ad koyabiliyorduk. Yine de onu bir kenara bırakıyor, yaşamaya bir aksilik çıkarmamaya dikkat ederek, sessizce devam etmeye çalışıyorduk. 8 Nisan 2017, doğum günümde o yanımda olamasa dahi, yanımdaymış gibi hissettirdiği son doğum günümdü, 23 Nisan 2017 yine yanımda olamasa da yanımdaymış gibi hissett...
Devamı

Çocukluğumuz

-Çocukluğumuz- Sezai Karakoç, Türk edebiyatında ‘Diriliş Şairi’ olarak bilinen bir isimdir ve önemli şairlerimizdendir. Şiirlerinde genellikle ele aldığı konular İslam dini ve evrenselliği, insanın varoluşu gibi konulardır. Bugün değerli şairimizin şiirlerinden olan ‘Çocukluğumuz’ adlı şiirinden bahsedeceğim. Şiiri ‘Körfez’ adlı kitabında, 1960 yılında değerli şairimiz henüz 27 yaşındayken yazmıştır. Şiir, kendi çocukluğuna ve İslam’ın önemli ölçüde yeri olduğu eski zamanlara karşı olan özlemini dile getirmektedir. Şiirin başlığına ilk defa göz attığımda, herkesin geçmişte yaşadığı o çocukluğumuzu, o minik bedenlerimizle yaptığımız türlü türlü oyunları, eğlenceleri, bazen katlandığımız zorlukları ve belki, biraz da kendimiz kadar küçük olan göz yaşlarımızdan bahseder sanıyordum. Pek yanıldım mı bilmiyorum fakat şiiri okuduğumda kulağımın anında hatırlayıp işittiği, o heyecan içeren kahkahalı sedalar geldi. Genellikle kış olurdu, köyümüzdeki tek minareli yeşil caminin görevlisi olan Hoc...
Devamı

SANATIN ADI ANADOLU'MUZ

 -SANATIN ADI ANADOLU'MUZ- Gezdiğin bahçeye bir bak. Yollarını kaplamış koyu çimen, biraz da yeşilliği bulaşmış ayaklarına. Kafanı kaldır, aman dikkat et! Çarpmasın sıcak güneş. Bir baktıktan sonra, o çimenlerin arasında boyları uzun, saplarında hala varlıklarını koruyan çiçekleri korur. Ama sanma ki şöyle: yalnız senin gezdiğin bahçede böyle açmaz çiçek, böyle yeşil olmaz çimenler, böyle sıcak olmaz güneş. Ah o bizim diyarımız, bizim bahçemiz, bizim Anadolu'muz. Saklar bir hazine gibi binbir tane baharını. Sen çek, bizi kendi yerine götür, kolumuzdan tut. Ama biz bilmeyiz düz yolda yürümeyi, acır canımız, incir ayaklarımız. Ne de olsa alıştığımız dağların o sert gri kayalarına, o sivriliklerine, ya da sırtında oluşan karların rüzgarına. Sen o eski kokan, belli ki tek başına çürümeye mahsur bırakılmış kırk asırlık mabedin içinde gezersin hızlı hızlı, kubbesine bakarsın ince bir mozaik bulmak için, arar da her karışını, yorulursun biraz. Bizi ise sarıp sarmalar, önünden geçtiğim...
Devamı